Dr. John’s Wishful is a blog where stories, struggles, and hopes for a better nation come alive. It blends personal reflections with social commentary, turning everyday experiences into insights on democracy, unity, and integrity. More than critique, it is a voice of hope—reminding readers that words can inspire change, truth can challenge power, and dreams can guide Filipinos toward a future of justice and nationhood.

Friday, December 2, 2011

Kaisipang (PRODEM) Progresibo, Responsable at Organisadong Demokrasya

Ni 

Dr. Rodolfo John Ortiz Teope


Sa puso ng bawat Pilipino ay naroon ang pagnanais na mamuhay sa isang payapa, ligtas, at maunlad na bansa. Subalit, habang ang araw ay sumisikat at ang mga bata’y naglalaro sa mga kalsada, may mga ulap ng takot na patuloy na bumabalot sa ating lipunan—ang anino ng terorismo.

Hindi biro ang maging isang mamamayan ng isang bansang patuloy na binabagabag ng karahasan at kaguluhan. Ang bawat putok ng baril, ang bawat pagsabog ng bomba, at ang bawat ulat ng pagdukot ay hindi lamang mga headline sa balita—ito ay mga sugat sa pambansang damdamin. Kaya hindi na kataka-taka kung bakit maraming sektor ang nagsusumikap na masugpo ang terorismo. Ang ating mga awtoridad ay pursigidong nagpapatupad ng legal na aksyon. Ang mga sundalo’y isinusugal ang kanilang buhay sa larangan ng digmaan. At ang mga repormista, kasama ang mga lingkod-bayan at aktibistang tulad ko, ay pilit na hinahanap ang kapayapaan sa pamamagitan ng makatao at demokratikong pamamaraan.

Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, tila may kulang. Bakit nga ba tila hindi tayo nagtatagumpay nang lubos?

Ideolohiya: Ang Ugat ng Terorismo

Sa aking masinsinang pagsusuri at karanasan sa larangan ng political science, komunikasyon, at public service, napagtanto kong ang terorismo ay hindi lamang isang simpleng krimen o rebelyon. Ito ay isang produkto ng isang matinding ideolohiya—isang ideolohiyang sumisibol sa kawalan ng pag-asa, sa kasaysayan ng pang-aapi, sa kahirapan, sa diskriminasyon, at sa pakiramdam ng pagiging dayuhan sa sariling bayan.

Ang terorismo ay bunga ng isang matagal na pagkakait—ng pagkakataon, ng boses, at ng dignidad. Kapag ang isang sektor ng lipunan ay matagal nang nakakulong sa kahirapan at pagwawalang-bahala, madaling itanim sa kanilang isipan ang paniniwalang ang karahasan ay ang tanging kasagutan.

Kaya’t hindi sapat na labanan ito ng armas. Hindi sapat na basta ikulong ang mga terorista. Sapagkat ang terorista ay maaaring maaresto, ngunit ang ideolohiya ay nananatili. Ang tunay na laban ay nasa isipan—sa paghubog ng kamalayan, sa pagkumbinsi sa puso, at sa pagbura sa mga maling paniniwala gamit ang kapangyarihan ng tama, makatarungan, at makataong ideya.

Progresibo, Responsable, at Organisadong Demokrasya: Isang Kontra-Ideolohiya

Ang aking paniniwala ay malinaw: upang mapigilan ang paglaganap ng terorismo, kailangan natin ng isang mas malalim at matibay na ideolohiya—isang positibong paniniwala na magiging kontra-bisa sa ideolohiya ng karahasan. Dito pumapasok ang konsepto ng Progresibo, Responsable, at Organisadong Demokrasya.

Ito ay hindi simpleng political slogan. Ito ay isang panukalang pamumuhay. Isa itong sistema ng kaisipan na nakatuon sa pagkakapantay-pantay, pagtutulungan, at paggalang sa karapatang pantao.

• Progresibo, dahil kailangan natin ng lipunang umuunlad hindi lang sa ekonomiya kundi sa kaisipan at espiritwal na antas.

• Responsable, dahil bawat mamamayan ay may pananagutan sa kapwa, sa bansa, at sa kinabukasan.

• Organisado, sapagkat kailangan ng malinaw at matatag na mga institusyon at sistemang pampulitika upang maipatupad ang mga reporma.

Sa pamamagitan ng ideolohiyang ito, maaari nating hubugin ang bagong henerasyon ng mga Pilipino na hindi tumatangkilik sa dahas kundi sa diyalogo; na hindi humahanap ng ganti kundi ng katarungan; at higit sa lahat, naniniwala sa kapayapaan na nakaugat sa pagkakaisa, hindi sa takot.

Ang Labanan sa Kaisipan: Mga Halimbawa sa Kasaysayan

Isang mahalagang aral ang matututuhan natin sa dalawang mahahalagang kabanata sa kasaysayan ng mundo: ang Cold War ng Amerika at Russia, at ang Gulf War ng Amerika laban kay Saddam Hussein ng Iraq.

Sa laban kontra Komunismo sa Russia, hindi naglunsad ng total war ang Estados Unidos. Sa halip, ginamit nila ang ideolohiya, media, edukasyon, at kultura upang labanan ang Komunismo. Gumamit sila ng propaganda, pang-ekonomiyang estratehiya, at diplomatikong hakbang upang dahan-dahang mapatunayang ang liberal na demokrasya ay mas matatag kaysa diktadura.

Sa kabilang banda, sa kaso ni Saddam Hussein, naging sentral ang paggamit ng pwersang militar. Ngunit ano ang naging bunga? Sa halip na mapuksa ang banta, lalo pa itong lumalim at naging sanhi ng mas matinding terorismo, tulad ng pagsibol ng ISIS.

Dito natin nauunawaan: ang mga ideolohiya ay hindi natatalo sa pamamagitan ng dahas. Kailangang tugunan ang pinagmulan nito—ang kawalang pag-asa at kaisipang batay sa takot at galit. Dapat itong palitan ng ideolohiyang nakabatay sa pag-asa, pagkakaisa, at kapayapaan.

Ang Papel ng Mamamayan: Mula Indibidwal Hanggang Bansa

Kung nais natin ng tunay at pangmatagalang solusyon sa terorismo, kailangang simulan ito sa pinakaubod ng lipunan—ang indibidwal. Ang pagbabagong nais nating makita ay kailangang manggaling sa loob.

Ang ating edukasyon ay dapat hubugin sa diwa ng peace education. Ang ating mga kabataan ay dapat sanayin hindi lang para maging produktibo, kundi para maging mapagkalinga, makatao, at makabansa. Ang mga pamilyang Pilipino ay dapat pinalalakas upang ituro ang disiplina, hindi sa pamamagitan ng pananakit kundi sa pamamagitan ng mabuting halimbawa.

Ang Simbahan, paaralan, media, at pamahalaan ay may papel sa pagbabagong ito. Ang media ay kailangang tumigil sa pag-romantisize ng karahasan. Ang pulitika ay dapat ilayo mula sa sistemang trapo na lumilikha ng kawalang tiwala. At ang mga pinuno ng bayan ay dapat maging huwaran ng moralidad, pagkakaisa, at malasakit.

Kapayapaan Bilang Ideolohiya

Sa huli, ang labang ito ay hindi laban ng armas kundi ng ideolohiya. At kung nais nating manalo, kailangang mas maging makapangyarihan ang ating ideolohiya kaysa sa kanila.

Ang Progresibo, Responsable, at Organisadong Demokrasya ay hindi lamang kontra-bala sa terorismo. Ito ang ating panibagong pag-asa. Ito ang ating panibagong armas. At ito ang ating panibagong panata.

Hindi sapat na magalit tayo sa terorismo. Kailangan nating yakapin ang kapayapaan. At ito ay hindi lamang gawain ng pamahalaan—ito ay responsibilidad nating lahat.

Sa Dulo: Isang Panawagan

Ngayon, higit kailanman, kailangan nating magsama-sama. Kung tunay nating hangad ang kapayapaan, kailangang yakapin natin ang prinsipyo ng pagmamahalan kaysa galit, ang pagbuo kaysa pagsira, at ang pagkakaisa kaysa pagkakahiwalay.

Ito ang panawagan ng aking puso—bilang isang Pilipinong may paninindigan, bilang isang lingkod-bayan na nananalig sa kabutihan ng bawat isa, at bilang isang anak ng Inang Bayan na uhaw sa tunay na kapayapaan.

Huwag nating hayaang ang ideolohiya ng karahasan ang manaig. Iwasto natin ito gamit ang ideolohiya ng kapayapaan, katarungan, at demokrasya.

Sapagkat sa pagtatapos ng lahat ng digmaan, ang tanong ay hindi kung sino ang nanalo sa barilan, kundi kung paano natin pinanindigan ang dangal ng ating pagkatao—bilang mga Pilipinong may puso para sa kapayapaan at dangal para sa bayan.


___________________________________________________

*Dr. Rodolfo John Ortiz Teope is the Founder and National President of the 1st Philippine Pro-Democracy Foundation



 


Dr. Rodolfo John Ortiz Teope

Dr. Rodolfo John Ortiz Teope

Search This Blog